Istorija
Grčka je bila prva oblast u Evropi gde se pojavila napredna rana civilizacija, počevši od kikladske civilizacije na Egejskom moru, minojske civilizacije na Kritu, a potom I mikenske civilizacije. Kasnije nastaju gradovi-države preko grčkog poluostrva i sire se dalje na obalama Crnog mora, Južnoj Italiji i Maloj Aziji. Dostižu visok nivo prosperiteta koji je rezultirao neviđenim kulturnim bumom, izražen u arhitekturi, drami, nauci i filozofiji, i negovan u Atini u demokratskom okruženju. Atina i Sparta u ratu sa Persijskim carstvom dobijaju niz bitaka, ali se kasnije pod vodjstvom Aleksandra Velikog ujedinjuju sa Makedonijom i taj rat sa Persijom grčki svet dobija. Dva veka kasnije nad helenskim svetom uspostavlja se rimska vladavina u 146.pne. Mnogi Grci su migrirali u Aleksandriju, Antiohiju, Seleukije i u mnoge druge nove helenske gradove u Aziji i Africi osnovane u vreme Aleksandra Velikog. Naknadna mešavina rimske i grčke kulture je uspostavljena u Vizantijskom carstvu u Carigradu 330. godine naše ere. Vizantija je postojala 1123 godine I imala veliku kulturnu i vojnu moć, sve do pada Carigrada 1453.
Uoči otomanskog osvajanja, veliki deo grčke inteligencije migrira u Italiju i druge delove Evrope, I tako daleko od turske okupacije ima značajnu ulogu u renesansi kroz prenos antičkih grčkih radova u zapadnu Evropu. Ipak, Osmanska okupacija doprinosi okupljanju, tada rasutih, pravoslavnih Grka u okviru turske imperije. Tako okupljeni Grci na osnovu religije su imali vaznu ulogu u formiranju modernog grčkog identiteta. Nakon grčkog rata za nezavisnost, koji je uspešno je vođen protiv Otomanskog carstva od 1821 do 1829., grčka država je konačno priznata 1830. Godine. 1827.godine, Ioanis Kapodistrias, sa Krfa, je bio izabran za prviog guvernera republike. Međutim, nakon njegovog ubistva, velike sile uspostavljaju monarhiju pod dvorom Bavarske, Vittelsbach. Godine 1843, ustanak primorava kralja da izda ustav i predstavničku skupštinu. Zbog svoje autoritarne vladavine, on je na kraju zbačen s prestola 1863.godine i na vlast dolazi Princ Vilhelm danski, koji je uzeo ime Džordž I I sa sobom pripaja Jonska ostrva, koja dobija kao poklon od Britanije. Godine 1877., Karilaos Trikoupis, koji je zaslužan za značajno poboljšanje infrastrukture u zemlji, obuzdava moć monarhije da se meša u vladavinu skupstine I premijera. Kao rezultat balkanskih ratova, Grčka povećava obim svoje teritorije i stanovništva. U narednim godinama, borba između kralja Konstantina I i harizmatičnog Elefteriosa Venizelosa deli zemlju na dva suprotstavljena dela. Posle Prvog svetskog rata, Grčka se bori protiv turskih nacionalista predvođenih Mustafom Kemalom, u ratu koji je doveo do masovne razmene stanovništva između dve zemlje pod Ugovorom iz Lozane. Prema različitim izvorima, nekoliko stotina hiljada pontijskih Grka ubijeno je tokom ovog perioda. Nestabilnost i uzastopni državni udari obeležavaju sledeću eru, koja je bila u senci masovnom uključivanju 1,5 miliona grčkih izbeglica iz Turske, u grčko društvo. Grčko stanovništvo u Istanbulu pada sa 300.000 na oko 3.000. Dana 28.oktobra 1940.godine, fašistička Italija zahteva predaju Grčke, ali grčki diktator Joanis Metaksas odbija predaju. U grčko - italijanskom ratu, Grčka odbija italijanske snage u Albaniji, što saveznici proglasavaju kao prvu pobedu nad silama Osovine. Zemlja na kraju ipak pada pod nemacku okupaciju. Nemački okupatori se ipak susrecu sa ozbiljnim izazovima grčkog otpora. Preko 100.000 civila je umrlo od gladi tokom zime 1941-1942., a velika većina grčkih Jevreja je deportovana u nacističke logore smrti. Posle oslobođenja, Grčka doživljava građanski rat između komunističkih i antikomunističkih snaga, što je dovelo do ekonomskog razaranja i teških socijalnih tenzija između desničara i levičara narednih trideset godina. Narednih dvadeset godina dolazi do brzog ekonomskog rasta. Dana 21. aprila 1967.godine, nekoliko nedelja pred parlamentarne izbore, grupa desno orijentisanih oficira pod vodjstvom brigadnog generala Stilijanosa Patakosa I pukovnika Jorgosa Papadopulosa kao I Nikolaosa Makarezosa izvrsila je drzavni udar I preuzela vlast u Grckoj. U tom periodu bilo je uhapseno preko 10.000 ljudi. Americka administracija pruzila je podrsku vojnom rezimu, a americki ambasador u Atini osudio je puc recima da je to “silovanje demokratije”. Dana 20.jula 1974., Turska je izvršila invaziju na ostrvo Kipar, I režim propada. Dana 14.avgusta 1974., grčke snage su se povukle iz integrisane vojne strukture NATO-a u znak protesta zbog turske okupacije severnog Kipra. Prvi višestranački izbori održani su od 1964.godine. Demokratski i republikanski ustav je proglašen 11.juna 1975.godine nakon referenduma kojim je ukinuta monarhija. U međuvremenu, Andreas Papandreu osnovao je Panhelenski socijalistički pokret (PASOK), kao odgovor na Karamanlisovu konzervativnu Novu demokratiju. Grčka pristupa NATO-u 1980.godine. Tradicionalno zategnuti odnosi sa susednom Turskom se poboljšavaju kada zemljotres pogadja oba naroda 1999.godine, što je dovelo do ukidanja grčkog veta protiv kandidature Turske za članstvo u EU. Grčka postaje deseta članica Evropskih zajednica (kasnije su realizovane od strane Evropske unije) na dan 1.januara 1981.godine, ulazeci u period izvanrednog ekonomskog rasta. Rasprostranjene investicije u industriji I infrastrukturi, kao i sredstva iz Evropske unije i rastućih prihoda od turizma, transporta i brzo rastućeg sektora usluga su podigli standard života na nezapamćeni nivo. Zemlja je usvojila evro 2001.godine i uspešno bila domaćin 2004.godine Letnjih Olimpijskih igara u Atini. U skorije vreme, Grcku potresa duznicka ekonomska kriza, kao I vecinu evropskih zemalja. Podvrgnuta teskim merama stednje, uz propratne politicke turbulencije, Grcka ipak uspeva da odrzi stabilnost I postepeno ide ka ekonomskom oporavku.